maandag 31 augustus 2009

#16 YouTube



Ding #16 was een mooie aanleiding om zelf eens aan de slag te gaan met het in elkaar knutselen van een filmpje. Toevallig was ik hier de afgelopen weken al een héél klein beetje mee aan de slag gegaan.

Al vrij snel ontdekte ik de kracht en het gemak van Windows Moviemaker. Wat een geweldig pakket is dat voor diegene betrekkelijk eenvoudig een filmpje in elkaar wil draaien. Een titel, tekstoverlappingen, muziek, draaien, ver-sepia-en, aftiteling. Met Moviemaker draai je er je hand amper meer voor om.

Wel loop je tegen een aantal problemen aan voor en tijdens het filmen. Zo houd ik mijn camera altijd rechtop waardoor fimpjes (per fragment) 90° moet draaien.

Voordat je daar al aan toe bent gekomen liep ik al tegen het probleem aan dat mijn telefoon films als MP4 opslaat, een formaat waar Moviemaker (tsja, Windows) niet heel veel mee kan. Zaak is dan de 'ruwe footage' in MP4 te converteren naar het voor Moviemaker begrijpelijke WMV of AVI. Dat converteren kan via een programmaatje dat je download, bijvoorbeeld ImTOO MPEG Encoder of via een online converter zoals Media Convert.

Daarnaast wil je een beetje film omlijsten met wat muziek. Heb je het merendeel van je MP3's van je speler verwijderd - zoals ik bij #15 reeds had gedaan - dan is je playlist vrij beperkt. Bovendien ben je ongetwijfeld bekend met bepaalde nummers, ideaal ter omlijsting van je filmpje, maar waar je nog niet **** mee gevonden wil worden. In dat geval is er iets als Filsh.net die je in staat stelt YouTube filmpjes via een externe site te rippen (op de seconde nauwkeurig) om de muziek vervolgens weer op te slaan als MP3.

Moeten we als archieven aan de slag met het aanbieden van bewegend beel- (en geluid)? Uiteraard, waarom niet? Niets leuker voor gebruikers om zich zo nu en dan te verpozen met fraaie, oude filmfragmenten. Niet voor niets doen programma's die hier op inhaken landelijk (Andere Tijden) of lokaal (Vergeten Verhalen) het uitstekend.

zondag 30 augustus 2009

#15 Podcast















Februari, maart dit jaar benaderde @petra1010 mij met de vraag om te tekenen voor één van de 23-archiefdingen:
Podcasting
nb. afgeschermd deel van 23-archiefdingen.nl
Tuurlijk, geen probleem ware ´t niet dat ik geen MP3-speler heb. Hoewel... Geen MP3-speler? Da´s natuurlijk een zwaktebod, want elke fatsoenlijke telefoon waaronder mijn N73 biedt de mogelijkheid om MP3´s af te spelen. Sterker nog, in een ver verleden had ik al eens een redelijke hoeveelheid MP3´s op mijn geheugenkaartje van de telefoon geladen met name om op vliegvelden en andere openbare plaatsen tijdens het reizen de muzak te verdrijven met eigen muziek. Inmiddels is het merendeel van die Mb´s opgeofferd aan ruimte voor foto´s die ik met het zelfde toestel schiet en die derhalve regelmatig strijd leveren om de beperkte ruimte van het geheugenkaartje (...waarna ik weer een aantal nummers of een album wis).

Punt is gewoon dat ik niet de dicipline heb om regelmatig web, bieb en cd-zaak af te speuren naar nieuwe muziek om die vervolgens om m´n speler te laden en dan ook nog eens op nog frequentere basis de doppen op m´n oren te zetten om al die muziek af te luisteren.

Daarnaast heb ik de mazzel met vrienden die mij zo nu en dan een gebrande selectie toeschuiven zoals @TAG000 voor wie muziek, de MP3-speler en het luisteren wel die plek inneemt. Hij is mijn muziekgeweten die me wijst op nieuwe, coole bands en artiesten op de luisterpaal van de VPRO of weet op tijd waar de concerten zijn en boekt dan ook nog ´ns de kaartjes.

Maar goed, terug naar het schrijven van dat ding. @Petra1010 was zo vriendelijk mij haar Nano te lenen, volgestopt met muziek.





















En hoewel we ´t beiden al vermoedden... blijkt onze muzieksmaak behoorlijk op een lijn en in elkaars verlengde te liggen. Waardoor ik ook nog op een aantal artiesten stuitte die ik altijd al eens had moeten (be)luisteren, maar nog nooit aan toe was gekomen. Ik schreef daar in mei, als opmaat naar de #23-archiefdingen al eens een post over.

Aan die andere post, want alle geschreven #dingen op 23-archiefdingen zijn natuurlijk ook blogposts, heb ik achteraf niet heel veel toe te voegen op (wellicht op één klein dingetje na). Ik denk dat voor archieven MP3 & Podcasts potentie hebben met name voor regionale- en stadarchieven die vaak een aanzienlijke collectie beeld- en geluidsmateriaal hebben. Niets fraaier dan de locale geschiedenis welke niet alleen geschreven is, maar ook in beeld en geluid aangeboden wordt.

En dan dat hele kleine dingetje..., tsja, streaming. Dé truc, of hét antwoord (...?) van de muziekindustrie op al dat illegaal uitwisselen van bestanden, van muziek. Op de Iphone lijkt de streaming radio definitief doorgebroken. Wanneer het NOS-journaal er een item over uitzend en de Volkskrant erover schrijft dan weet je ´t eigenlijk wel zeker:
Doorgebroken ;-), definitief

Rest de vraag, hoe kom ik ik toch aan die Spotify Invitation Token? nu ´t in ons land nog niet beschikbaar is.















Plus de gewetensvraag... Hoe heb ik streaming nu zo weten te missen in april 2009?

maandag 24 augustus 2009

#14 Instant Messaging (Chat)

In een ver verleden heb ik ge-msn'd:


MSN® het; o Microsoft Network verzamelnaam ve reeks internetdiensten vh bedrijf Microsoft, m.n. de techniek waar ge-msn’d kan worden

De reden was één of ander voetbal-competitie-manager-achtige tool waarbij ik (tussen 2001 en 2003) met een clubje vrienden verwoedde pogingen deed met een beperkt budget een zo succesvol mogelijk team te formeren en zo hoog mogelijk te eindigen. Maar zoals met interland-voetbal een wedstrijd 90 minuten duurt en aan het eind de Duitsers altijd winnen... Zo stond ik na 34 wedstrijden competitie-manager altijd stijf onderaan.

Chatten associeerde ik dan ook niet met een activiteit waar ik veel voldoening uithaalde. Bovendien was internet in die bepaald niet alom vertegenwoordigd en moest ik voor het chatten én de competitie-manager speciaal naar de Erasmus Universiteit om met mijn accountje daar achterin het L-gebouw internetten. Daarnaast had chatten, MSN specifiek, in mijn optiek, een beroerd imago rondom cyberpesten.


De revival kwam een jaar geleden dankzij een grote, verhuizing (van een deel van het) het Nationaal Archief naar de Hoftoren. Daardoor werden ik en een collega hoog op de 18e, als projectadviseurs, gescheiden van de ICT collega's (helpdesk en systeembeheer) die achterbleven op het Prins Willem-Alexanderhof. Om dat gat te dichten, we liepen en lopen de deur bij elkaar plat, was er de behoefte aan een communicatielaag tussen telefonie e-mail en fysiek contact in. Chatten is daar ideaal voor, de snelheid van het medium is geweldig, is minder ingrijpend dan telefoon maar ook minder vrijblijvend dan e-mail soms kan zijn.


Binnen ICT chatten we via Pidgin een programma dat meerdere chatclients aankan. Het aardige aan Pidgin is dat 't ook als Portable App beschikbaar is. Je kan het programma zo vanaf een USB-stick draaien, zonder voor de installatie van ICT-collega's afhankelijk te zijn. Het fijne aan chatten (althans Pidgin) is dat je ook aan- en afwezigheidsberichten, iconen en middelen kan inzetten. Zo kan ik heel snel zien wie waar bereikbaar is. Staat het icoontje op Grijs, is iemand niet online, met Groen ben je bereikbaar, ga zo maar door. Zo'n uitwerking hebben we binnen ICT overigens ook afgesproken.



























sceenprint van mijn Pidgin, namen en adressen van de contacten zijn weggehaald

Inmiddels is die club van collega's wat gegroeid en is chatten niet enkel meer voorbehouden aan ICT-ers van het Nationaal Archief, ik zou niet meer weten hoe ik nog zonder kan?

In aanloop naar de nieuwe website kwam en komt chatten dan ook veelvuldig langs bijvoorbeeld als onderdeel van moderne, nieuwe eigentijdse dienstverlening. Opvallend hierbij (o.a. in discussies) is dat het animo hiervoor bij collega's vaak laag is. Wellicht wekt chatten toch nog te veel weerstand op, zoals ik die ook had.

En eigenlijk is dat jammer want ik zie prima mogelijkheden voor chatten binnen en buiten de organisatie. Enerzijds denk ik dat het een waardevolle aanvulling is op je pakket dienstverlening:

  • Balie
  • Email
  • Telefoon
  • Brief
  • Chat
Waarbij ik een meerwaarde (kostentechnisch/duidelijkheid -beeld & tekst-) bij het chatten zie met bijvoorbeeld buitenlandse bezoekers. Ik ben niet zozeer een voorstander van het 12 of 24 uur per dag opengooien van een chatbox, dat zou een enorme wissel trekken op de dienstverlening binnen een niet al te grote organisatie als de onze. Ik zie meer mogelijkheden om op verzoek -on demand-, een chat aan te gaan met een bezoeker. Dat lijkt wel een beetje op de wijze zoals Maurice de chat nu gebruikt met 't Skypen binnen zijn Planets-werk.

Anderzijds zie ik mogelijkheden waarbij de chat wordt ingezet als een soort achtervang wanneer vragen aan de balie of via de telefoon door de betreffende medewerker niet gelijk kunnen worden opgelost. Via de chat assisteert een collega, waarbij het voordeel is dat links of bestanden betrekkelijk makkelijk via een chat direct kunnen worden uitgewisseld. Essentieel bij beide toepassingen lijkt mij overigens wel de mogelijkheid van co-browsing.

maandag 17 augustus 2009

#13 Twitter

Twitter...

Lang moest ik er niets van hebben, leek het mij een () hedonistische variant van web 2.0 uitingen waarbij je hééél hard roept wie je bent, wat je doet waarom je 't doet en daardoor vooral hoe goed dat ook wel niet is. Dat komt denk ik ook door een vergelijkbare maar beslist niet gelijkwaardige variant op Hyves (Nederlanse profielensite): de WWW (wie wat waar)














Welke wel expliciet oproept te melden aan je vrienden waar je bent en wat je doet. En iedereen die Twitter niet of nauwelijks kent zegt:



Oooh maar da's toch een soort van WWW zoals bij Hyves zodat je verteld dat je een boterham eet of naar het toilet moet.

Enfin, terug naar mijn begin.., ik was een Twitter-weigeraar. Tot op een zeker moment, bij wijze van ongeluk DonCarlito mij uitnodigde voor Twitter. Zijn oproep kon ik niet weerstaan, C. is immers een goede vriend. Hoewel dit achteraf (vermoedelijk) meer te wijten was aan het klakkeloos doorklikken door hem, van een aantal (standaard)vragen na het aanmaken van een Twitteraccount - daarbij wordt ook verzocht bijvoorbeeld je Gmail-adresboek even door te lichten c.q. te delen - dan aan een bevriende actie.















Ik ben er namelijk ook bijna een keer ingestonken

Die uitnodiging van C. vond plaats op 13 juni 2008. Ik weet het nog zo goed omdat ik de uitnodiging terug kan vinden in mijn Gmailbox, Why Bother Throwing Away met zulke hoeveelheden gratis opslagruimte .





Mijn eerste tweet (twitterbericht) terug vinden is zo makkelijk nog niet, hierover hebben al meerdere collega's uit het archiefwereldje hun hoofd gebroken, met het oog op het archiveren van tweets. De beste tools waarmee je tot circa 3200 berichten terug kan archiveren zijn Tweetdumpr (op 't moment van bloggen buiten gebruik) en de min of meer vergelijkbare Tweetbackup. Tweetdumpr schijnt overigens weer erg matig te zijn in ´t meenemen van de metadatering rondom het bericht. Ook prima werkend is Tweetake maar dat gaat slechts tot 1000 berichten terug en waarmee ik dus (met +1500 tweets, & groeiend) ongeveer 1/3e van mijn berichten mis. De afgelopen periode is er ook buiten de archivarissen om wat beweging in het archiveren van tweets te komen.

Maar goed Twitter blinkt niet uit in een lang geheugen dingen waarvan ik zeker weet dat ik ze geschreven heb zijn amper meer te vinden via de Zoekfunctionaliteit search.twitter.com.

Zoals mijn tweets tijdens het Rotterdamse Filmfestival 2009, toen ik voor ´t eerst echt fanatiek aan het twitteren sloeg en minirecensies van door mij bekeken films plaatste voorzien van twee hashtags ( tagmethodiek van twitter) #iffr09 voor 't festival en #thumbs voor de score. Doel ervan was dat andere festivalgangers d´r wat aan zouden hebben bij hun keuze en dat ik achteraf nog eens kon terugkijken. Tevreden sloot ik al twitterend een mooi festival af met:
Het #iffr09 voor mij zit er bijna op, op JCVD na. Van de geplande 19 zijn het er 16 geworden en slechts bij één weggerend. Niet slecht 6 months ago
Maar zoek je 6 maanden later daar nog eens op, geeft search.twitter.com niet thuis







Met hangen en wurgen krijg ik via de zoekmachine van hashtag.org slechts 3 resultaten, gehaald met de hashtag #iffr09. Zoeken op #thumbs is zelfs heilloos. RT (retweets, het doorpompen van een bericht naar een nieuwe kring gebruikers) van mij worden in een aantal gevallen wel weer getoond maar 13 recensies ben ik gewoon kwijt.
















Ik zal er geen halszaak van maken, een deel van de lol van Twitter is het vluchtige karakter hoewel dit kortetermijngeheugen mij wel erg verbaasde, ik had wat meer robuustheid verwacht. En zo zijn er nog wel wat dingetjes. Zo kan blinkt Twitter niet uit in overzichtelijkheid, clustering van reacties de zogenaamde @´s en RT´s. Dit staat ook op de planning om te verbeteren in combinatie met locatiegebonden informatie en nieuwe, geheime, andere businessmodellen.

Maar terug naar de lol van Twitter, want leuk is Twitteren vooral voor mij. Je moet er geen mythische proporties aan toedichten, niet een zoveelste killer-app die je móét hebben. Twitter is voor mij een digitale koffieautomaat waar je met collega's, vrienden en toevallige passanten een hele hoop zin en onzin deelt. Klagers en onderzoeken over het hoge, nutteloze gehalte van Twitter neem ik dan ook met een korreltje zout. Alsof we koffieautomaten afschaffen vanwege het hoge gehalte nonsense die ernaast gebezigd wordt. Bovendien stelt @ElChido terecht over een dergelijk onderzoek dat een 40% score van zinloos gebabbel op alle berichten in vele vergaderingen ruimschoots wordt overschreden. Touché!

En eigenlijk bagatelliseer ik daarmee Twitter te veel want naast een leuke applicatie is het ook een prachtige, ingenieuze vinding. Zo simpel en krachtig en ook zo flexibel dat ie via API's in tal van andere toepassingen kan worden geïntegreerd, zo aanlokkenlijk om tegen aan te programmeren dat je inmiddels via honderden spin-offs foto's, muziek, url's, video's of tweets van kamerleden kan delen cq volgen. Bovendien heeft Twitter een slim systeem van volgen, het uitsluiten van volgers of zelfs figuren die je nog niet volgt, het reageren op anderen of het doorpompen van berichten van anderen. Op de een of andere wijze is Twitter daardoor verrassend vriendelijk gebleven in 't dagelijks gebruik. Scheldpartijen vinden amper plaats, virtuele neqschoten zijn niet nodig en wegjorissen lijkt niet aan de orde. Een verademing ten opzichte van willekeurige fora, shock-logs of nieuwssites.

Uiteindelijk ligt de toekomst in handen van de gebruikers van Twitter zelf, wat zij ermee zullen doen.

Tot slot een kleine handreiking naar allen die Twitter maar onzin vinden, nutteloos gekwetter, informatieruis en interessantdoenerij.. Flutter, de nieuwe hype!




Update: ik heb via Twitter backup mijn eerste tweet toch nog weten te achterhalen, in .html format staat het hier onder:


2008-06-13 17:34:40
timmietovenaar: klooien met mijn nieuwe ASUS EEE 900 minilaptopje en ingaan op DonCarlito´s uitnodiging

zondag 16 augustus 2009

#12 Krasnaja Gorka, Rode Heuvel

Op http://23archiefdingen.pbworks.com/Krasnaja-Gorka%2C-Rode-Heuvel heb ik een wiki-pagina gemaakt over de Krasnaja Gorka, de Rode Heuvel. De html van die bijdrage heb ik hieronder gerecycled (een paar opmaakdingetjes nog gewijzigd) in deze blogpost.


School-Zeven van de Kemerovo-mijnen, ca.1927

Zomer 2005 vertrok ik met reisgenoot middels een boemel vanuit Novosibirsk naar Kemerovo; in de hoop om nog wat te vinden van de gebouwen die de Nederlandse architect Van Loghem bovenop de kolenmijn van de Rode Berg midden in het Russische Kuzbass mijngebied in Siberië.

Ik en mijn reisgenoot troffen na een wilde taxirit vanuit het stadscentrum, over de Tom naar de Rode Heuvel een museumpje aan ter ere van de Autonome Industriële Kolonie (AIK) opgericht door de Nederlandse Communist Sebald Rutgers gevestigd in het zogenaamde Dóm Roetgers (дом Рутгерс).

We bleken niet de enige Hollanders te zijn na 80 jaar die de berg aandeden. Voor de Stichting Analyse van Gebouwen waren een tweetal studenten bouwkunde alle druk doende de bouwwerken ontworpen door Van Loghem in kaart te brengen. We hadden het geluk een rondleiding over de heuvel te krijgen langs alle gebouwen waar de meeste, zij het in deplorabele staat, nog overeind stonden.

Een van de meest bijzondere gebouwen op de heuvel is de school die al lang geen dienst deed als plek waar generaties kinderen van de Rode Heuvel hun lessen kregen. Inmiddels was het een machine-opslag, fitness-ruimte, onder water gelopen (in de kelder) Sovjet-archief, logeeradres voor landlopers, ga zo maar door.

Zo nu en dan gooi ik de zoekwoorden Kemerovo, Van Loghem, Krasnaja Gorka door de zoekmachine heen om te kijken of er nog wat nieuws aan ´t front is en stuitte ik recent op een Russischtalige-site over de heuvel zijn geschiedenis en alle gebouwen.Gelukkig is er nu Google Transelate die heel behoorlijk (zelfs) Russisch omzet naar het Nederlands. Hieronder de (enigszins bewerkte) vertaling:
Kemerovo Mijnbestrijdingsactie School

Het schoolgebouw werd gebouwd in het kader van het AIK «Kuzbass» Project in de jaren 1926-27 door de Nederlandse architect Van Loghem voor school-Zeven van de Kemerovo mijnen.
Het is een van de meest interessante gebouwen van architect, bewaard in Kemerovo. Het ongewone bouwdeel van de school is te vinden in het midden van het complex: de watertoren én de muren gecombineerd uit twee soorten materiaal: steen en hout.
De school, was het hoogste punt van het gebied waardoor de watertoren met een reservoir dienst kon doen voor het gemeentelijke watervoorziening netwerk. Tegen de winter, de Siberische vorst zorgt hout - een materiaal met een hoge warmte-isolerende eigenschappen- voor de bescherming van de watertanks, dit wordt toegepast in het bovenste gedeelte van het complex .
De constructieve oplossing van de watertoren was uniek, een houten huis ingepast in een monolithische frame van gewapend beton met ondersteuning van platen uit de watertank . Huis en muren werken onafhankelijk van het interne staal- beton skelet.
De architectuur van het gebouw is functionalisme uit de jaren ´20 gecombineerd met lokale bouwtradities.
Het schoolgebouw is opgenomen in de lijst van monumenten van de architectuur en stedenbouw van regionaal belang. In Nederland wordt het toegevoegd aan de lijst van de Nederlandse architectonische monumenten gelegen in het buitenland.

School-Zeven van de Kemerovo-mijnen, wat er van resteerd ca. 2005

zaterdag 15 augustus 2009

#11 Wiki's

Dé 2.0 toepassing waar ik (uiteraard op twitter na) het meest enthousiast over ben, pas ik in de praktijk het minst toe: Wiki's. Ik geef het toe, ik ben een Wiki-lurker pur sang. Met ´t springen van lemma naar lemma kan ik rustig een uurtje verpozen en mijn oorspronkelijke (zoek)vraag helemaal uit het oog verliezen. Wikipedia (met name) lost voor mij helemaal de belofte in van het surfen waar ´t vroeger zo om leek te draaien.



















En dat komt eigenlijk ook door het succes van de Wiki, met name Wikipedia zelf. Type een willekeurige zoekopdracht in en in negen van de tien gevallen duikt bij 't eerste vooruit 't tweede of derde resultaat een Wiki(pedia)-pagina op. Da's niet alleen bij Google maar ook bij Yahoo, of MSN och nee Bing.












En is dat nu omdat Wikipedia zo heel erg veel geld op tafel legt om hoog te eindigen als geplugde zoekresultaten? Volgens mij niet, volgens mij komt het door de taal die de Wiki, spreekt de onze is, die van de gemiddelde internetter. Die spreekt namelijk geen Encyclopedia Britannicaas of Winkler Prinsigs, media die onderhevig zijn aan de eeuwenlange afspraken en conventies van de encyclopedie.

Het belangrijkste van de Wiki, namelijk, natuurlijk, is de samenwerking, de vrijwillige samenwerking tussen verschillende partijen, mensen, individuen om tot een gezamenlijk resultaat te komen. Dit gaat volgens het principe van de crowdsourcing waarbij we aannemen dat een hele hoop mensen met een beetje kennis gezamenlijk komen tot een compleet pallet aan 'totale' kennis. Da's net wat anders dan het encyclopedische principe waarbij een beperkte groep van experts ook probeert te komen tot dat complete pallet aan totale kennis.

Over het resultaat ervan verschillen de meningen. Welk model is beter, accurater, bevat meer waarheid? Ik ben geneigd te zeggen... Nee, dat doe ik niet. Ik laat het het aan de lezer en vooral de gebruiker zelf over daar een oordeel over te vellen.

Buiten die clash der titanen, de strijd tussen oude encyclopedieën en internet fenomeen Wikipedia zou je bijna vergeten dat er in de ´marge´ de meest fantastische Wiki-initiatieven tot wasdom komen. En da´s logisch ook want met een Wiki kan prachtig met meerdere contribuanten online gewerkt worden aan een gezamenlijk stuk wat gelijk online, openbaar staat, hoewel ook dat (openbare) niet perse hoeft. Een afdeling binnen het Nationaal Archief, bijvoorbeeld, werkt veelvuldig bij het uitwerken van de nieuwe ideeën voor de organisatie middels een Wiki.

Of als (al dan niet bewuste) tegenhanger van Flickr the Commons, Wikimedia Commons waarop bijvoorbeeld het Duitse Nationaal Archief het Bundesarchiv
een prachtige hoeveelheid foto´s heeft geplaatst.

Op véééĺ kleinere contentschaal maar niet minder interessant zijn lokale initiatieven die aantonen dat je met een Wiki een geweldig stuk gereedschap in huis hebt waarmee je online, met meerdere personen tot een uitstekend online resultaat komt. Zoals in Tilburg dus met hun project Geboren in 1809 of de Archiefwiki.

Tot slot afgelopen week stuitte ik via een Tweet van zbdigitaal op een wijze van bijdragen aan een Wiki, gelijk vanuit Open Office. Ik moet ´t nog is proberen maar afgaand op de post erover moet het kinderlijk eenvoudig zijn.


woensdag 5 augustus 2009

Rusland en de Oekraïne, Historische Foto's, Historische Mashups

Het is weer een tijdje geleden dat ik over Rusland heb geblogd en da's toch een beetje zonde want zoals, een van de leukste sites over 't land die ik ken English, Russia in het verleden altijd al zei in de colofon:

...just because something cool happens daily on 1/6 of the Earth surface...
de site bevat vooral foto's meestal voorzien van summier commentaar en qua thematiek handelend over grofweg drie thema's.

  • Krankzinnigheden in het Rusland van vandaag de dag
  • Zomaar een registratie van ... Moskou, Siberie, de Krim etcetera
  • Sovjethistorie

Uiteraard is de site voorzien van een tagcloud die een wat bredere thematiek schetst dan mijn driedeling doet vermoeden







Enig nadeel van de site is dat de credits voor de afbeeldingen niet altijd even goed (zichtbaar)vermeld zijn en dat vind ik vandaag de dag met allerlei Creative Commons, No Known Rights en andere auteursrechtelijke constructies niet meer kunnen.

In het verleden stuitte ik bijvoorbeeld al op prachtige mashups van Oud over Nieuw foto's van Sint Petersburg, Leningrad destijds door Sergei Larenkov:




















Afgelopen vrijdag zat er een fraaie fotoreportage in m'n RSS-feed van de site. Charokov (de Oekraïne) in kleur tijdens de Nazi-bezetting.






















Prachtig en beklemmend omdat je weet dat de Nazi's zich als beesten hebben gedragen in de toenmalige Sovjet-Unie. Vervreemdend omdat op de een of andere wijze de Tweede Wereldoorlog in mijn hoofd zich afspeeld in Zwart-Wit en niet in kleur met een Sepia zweem.