Marcus Bakker (1923 - 2009) tweede van links.
donderdag 24 december 2009
woensdag 16 december 2009
Stalingrad
Prominent staat in de header van mijn blog dat het gaat over Rusland, boeken, ICT, Web 2.0, Geschiedenis, Architectuur, Kunst (liefs gecombineerd) en ik besef mij zo nu en dan dat een aantal van die trefwoorden er bekaaid vanaf komen in mijn posts. Neem nu Rusland, da's al weer ruim 4 maanden geleden dat ik voor het laatst daarover geblogd heb. Over de Rode Heuvel in Kemerovo.
Kortom tijd om dat hiaat weer eens te vullen, uiteraard 'liefst gecombineerd'. Dus in de categorieën Rusland & Geschiedenis een verwijzing naar een van mijn meest favoriete leveranciers van 'Berichten uit het Oosten': English яussia. Met een fraaie fotoserie uit 1947 van Amerikaanse journalisten/fotografen uit Stalingrad één van de 12 город-герой (heldensteden plus één fort). De Koude Oorlog was nog niet volledig op dreef en van uitwisseling van personen en (wellicht) ideeen was nog sprake.
De stad zelf staat nog op mijn Todo-list. Na Leningrad, Odessa, Kiev, Moskou, Fort Brest en Minsk zou 't mijn zevende герой-locatie zijn. Maar ja, 't is al weer dik twee jaar geleden dat ik (Wit-)Rusland aandeed, de reizen naar 't Oosten zijn een beetje in het klad gekomen. Hoewel ik inmiddels plannen aan het smeden ben om voorjaar 2011 Kaliningrad aan te doen.
donderdag 10 december 2009
#DISH09 dag 2
De tweede dag van DISH09 begon wederom met een sterke keynote. Net als op 9 december startte een Amerikaan, Josh Greenberg (Director of Digital Strategy and Scholarship) van de New York Public Library. Een bibliotheek die als een ´paraplu-instelling´ opereert met meerdere doelen en op meerdere locaties in New York.
En ondanks de vele locaties ziet de bibliotheek zich geconfronteerd met teruglopend, fysiek bezoek, fysieke aanvragen. Klopt het model nog wel wat er
altijd gehanteerd is voor bibliotheken? Wellicht niet meer, en is het meer en meer aan het verschuiven van fysiek naar digitaal. Maar ook daar doemen problemen op want
Daar moeten we wel ons best voor doen. We moeten samenwerken, cross-refereren, elders op een zeepkist klimmen en ons daar verkopen. En zo krijg je soms op de meest wonderlijke routes nieuwe bezoekers.
De tools, de techniek die we daar voor gebruiken, da´s het makkelijke. Beleid en training, dat is het lastige houd dat in je achterhoofd.
Andrew Payne (Head of Education & Outreach) van The National Archives hield een inspirerend, enthousiast betoog over het belang van archieven, de lol plus de sensatie die je beleeft bij onderzoek en het belang van context. Zoals een van zijn vele, fraaie oneliners:
´s Middags waren er binnen de paneldiscussie The Participation Gap een tweetal interessante presentaties van Luud de Brouwer en Hilde Smeters. De (veronderstelde) kloof tussen de meerderheid van niet participerende gebruikers en een minderheid die wel reageert, deel neemt, verrijkt etcetera... Hoe overbruggen wij die?
Smeters stelt dat we die kloof niet zo zwart wit moeten zien, meer grijs. Er zijn verschillende type bezoekers, gebruikers met elk hun eigen rol.
En dat is goed zo, iedereen participeert (wellicht is interactie in sommige gevallen een beter woord) op zijn eigen wijze.
Luud stelde het zelfs nog wat controversieler. Wellicht dat er een kloof is maar moeten we die wel willen dichten? Als instellingen kunnen we een enorme groep geemanciepeerde participanten (in aantallen fysiek) absoluut niet aan. Daarnaast hebben we vanuit de kennis van de medewerkers, kwalitatief en kwantitatief nog te weinig in huis om een plotselinge toename aan participatie en interactie te kunnen bolwerken. Prikkelende gedachte, laten we vooralsnog The Participation Gap koesteren?
En ondanks de vele locaties ziet de bibliotheek zich geconfronteerd met teruglopend, fysiek bezoek, fysieke aanvragen. Klopt het model nog wel wat er
altijd gehanteerd is voor bibliotheken? Wellicht niet meer, en is het meer en meer aan het verschuiven van fysiek naar digitaal. Maar ook daar doemen problemen op want
Digitaal op onze websites is niet per se beschikbaar en bruikbaar voor die bezoekers.We moeten als bibliotheek, als erfgoedinstelling meer voor Google leren schrijven. Een effectieve wijze om zo te schrijven is bloggen. Op overtuigende wijze illustreert Greenberg hoe het bloggen door NYPL medewerkers een enorm bereik heeft. Hoe het als een soort sneeuwbal voor de NYPL (wat overigens een forse instelling is) zonder enige noemenswaardige PR (het bevindt zich nog in de pilotfase) 1000.000 extra bezoekers kan genereren.
Daar moeten we wel ons best voor doen. We moeten samenwerken, cross-refereren, elders op een zeepkist klimmen en ons daar verkopen. En zo krijg je soms op de meest wonderlijke routes nieuwe bezoekers.
De tools, de techniek die we daar voor gebruiken, da´s het makkelijke. Beleid en training, dat is het lastige houd dat in je achterhoofd.
Andrew Payne (Head of Education & Outreach) van The National Archives hield een inspirerend, enthousiast betoog over het belang van archieven, de lol plus de sensatie die je beleeft bij onderzoek en het belang van context. Zoals een van zijn vele, fraaie oneliners:
Archives have the power to ¨Wow!¨Technologie zorgt en helpt voor toegang en verbindtenis maar vergeet niet dat het altijd om historisch onderzoek gaat. Wanneer scholieren onderzoek doen bijvoorbeeld naar de rol van Stalingrad in de Tweede Wereldoorlog kunnen en moeten zij die bronnen bekijken en aan elkaar knopen. Prikkel ze, kauw het niet voor en ze zullen het zelf gaan ontdekken betoogt hij met zijn:
Box of Sources
´s Middags waren er binnen de paneldiscussie The Participation Gap een tweetal interessante presentaties van Luud de Brouwer en Hilde Smeters. De (veronderstelde) kloof tussen de meerderheid van niet participerende gebruikers en een minderheid die wel reageert, deel neemt, verrijkt etcetera... Hoe overbruggen wij die?
Smeters stelt dat we die kloof niet zo zwart wit moeten zien, meer grijs. Er zijn verschillende type bezoekers, gebruikers met elk hun eigen rol.
- Stranger
- Lurker
- Participant
- Evangelist/Brand Ambassador
En dat is goed zo, iedereen participeert (wellicht is interactie in sommige gevallen een beter woord) op zijn eigen wijze.
Luud stelde het zelfs nog wat controversieler. Wellicht dat er een kloof is maar moeten we die wel willen dichten? Als instellingen kunnen we een enorme groep geemanciepeerde participanten (in aantallen fysiek) absoluut niet aan. Daarnaast hebben we vanuit de kennis van de medewerkers, kwalitatief en kwantitatief nog te weinig in huis om een plotselinge toename aan participatie en interactie te kunnen bolwerken. Prikkelende gedachte, laten we vooralsnog The Participation Gap koesteren?
woensdag 9 december 2009
#DISH09 dag 1
De DEN conferentie die de afgelopen vijf jaar (jaarlijks) met veel succes is gehouden is dit jaar getransformeerd tot DISH, een tweejaarlijkse digitaal erfgoedconferentie in ´t Engels. Dat laatste is niet zo heel verrassend, meer en meer sprekers in de afgelopen jaren waren Engelstalig danwel -sprekend. De bezoekers werden internationaler en diverser, de bezoekersaantallen groter.
DISH2009 trapte vandaag sterk af met Susan Chun en haar enthousiaste en goed onderbouwde verhaal over de kracht van het laten taggen van je materiaal door gebruikers. Om zodoende het semantisch gat te (kunnen) dichten dat is onstaan tussen de professional en de gebruiker, de bezoeker. Via www.steve.museum, een van de projecten waar zij in participeert, worden Open Source softwaretools aangeboden waarmee er getagged kan worden (The Steve Tagger) en waarmee tags geanalyseerd kunnen worden (Steve Term Review).
Het verhaal wat mij hierna bijzonder aansprak was dat van Lorna Richardson tijdens de sessie User Participation. Wat zij voor het Thames Discovery Programme heeft gerealiseerd is het aan elkaar knopen van een fysiek archeologieproject rond de Thames met vrijwilligers én een sociaal online netwerk. Dat is ook nog eens gebeurt met betrekkelijk weinig middelen en in mijn ogen een geweldig resultaat. Communities zijn wat dat aangaat natuurlijk ook niet enkel voorbehouden aan het digitale domein. Fysiek en digitaal loopt meer en meer door elkaar heen en versterkt elkaar. De vrijwilligers heten overigens FROG´s die bij hun (online) werkzaamheden gebruik maken van de Archeological Recording Kit een webbased toolkit.
Tot slot werd de dag afgesloten met een presentatie van Alex Osterwalder over businessmodellen. Dat was - voor mij althans - goeddeels nieuwe materie maar absoluut enthousiast, inspirerend en interactief gebracht.
Het grootste probleem van de nieuwe, digitale ontwikkelingen is dat oude businessmodellen niet goed meer lijken te werken aldus Osterwalder. Het is tijd om helemaal opnieuw te beginnen: Unlearn & Reboot. Hij heeft hiervoor het zogenaamde Canvas model ontwikkeld waarin een businessmodel is opgeknipt in 9 bouwstenen.
Zelf heeft hij deze nieuwe manier van werken, van ´verdienen´ in praktijk gebracht met het (gezamelijk) schrijven van het boek Business Model Generation. Daarnaast wist hij zijn model goed uit te leggen aan de hand van het Traditionele Circus versus Cirque du Soleil.
Ook de collega´s konden een klein beetje meekrijgen wat er zoal gebeurde op de conferentie. De twitterende conferentiegangers markeerden hun tweets met de hashtags #dish09 en #na waarmee ze uit de twitterbrei werden opgevist om op het intranet getoond te worden.
DISH2009 trapte vandaag sterk af met Susan Chun en haar enthousiaste en goed onderbouwde verhaal over de kracht van het laten taggen van je materiaal door gebruikers. Om zodoende het semantisch gat te (kunnen) dichten dat is onstaan tussen de professional en de gebruiker, de bezoeker. Via www.steve.museum, een van de projecten waar zij in participeert, worden Open Source softwaretools aangeboden waarmee er getagged kan worden (The Steve Tagger) en waarmee tags geanalyseerd kunnen worden (Steve Term Review).
Het verhaal wat mij hierna bijzonder aansprak was dat van Lorna Richardson tijdens de sessie User Participation. Wat zij voor het Thames Discovery Programme heeft gerealiseerd is het aan elkaar knopen van een fysiek archeologieproject rond de Thames met vrijwilligers én een sociaal online netwerk. Dat is ook nog eens gebeurt met betrekkelijk weinig middelen en in mijn ogen een geweldig resultaat. Communities zijn wat dat aangaat natuurlijk ook niet enkel voorbehouden aan het digitale domein. Fysiek en digitaal loopt meer en meer door elkaar heen en versterkt elkaar. De vrijwilligers heten overigens FROG´s die bij hun (online) werkzaamheden gebruik maken van de Archeological Recording Kit een webbased toolkit.
Tot slot werd de dag afgesloten met een presentatie van Alex Osterwalder over businessmodellen. Dat was - voor mij althans - goeddeels nieuwe materie maar absoluut enthousiast, inspirerend en interactief gebracht.
Het grootste probleem van de nieuwe, digitale ontwikkelingen is dat oude businessmodellen niet goed meer lijken te werken aldus Osterwalder. Het is tijd om helemaal opnieuw te beginnen: Unlearn & Reboot. Hij heeft hiervoor het zogenaamde Canvas model ontwikkeld waarin een businessmodel is opgeknipt in 9 bouwstenen.
Zelf heeft hij deze nieuwe manier van werken, van ´verdienen´ in praktijk gebracht met het (gezamelijk) schrijven van het boek Business Model Generation. Daarnaast wist hij zijn model goed uit te leggen aan de hand van het Traditionele Circus versus Cirque du Soleil.
Ook de collega´s konden een klein beetje meekrijgen wat er zoal gebeurde op de conferentie. De twitterende conferentiegangers markeerden hun tweets met de hashtags #dish09 en #na waarmee ze uit de twitterbrei werden opgevist om op het intranet getoond te worden.
maandag 7 december 2009
LEGO-Mashups: CubeDude Elvis
Op Flickr kan je een aantal geweldige fotoseries zien rondom Mashups. Zo zijn er prachtige series rondom het zogenaamde Sleevefacing. Dat zijn mensen die een platenhoes laten opgaan in de rest van een lichaam (of de omgeving). Of Looking into the past waarbij oude foto's worden ingepast in de hedendaagse situatie.
Een van mijn andere favorieten zijn de LEGO-reconstrueurs die allerhande personen, karakters, nieuwsitems, historische gebeurteniseen nabouwen met behulp van die kleine plastic steentjes. Het resultaat wordt vervolgens gefotografeerd en (bijvoorbeeld) op Flickr gezet.
Abonneren op:
Posts (Atom)