#DISH09 dag 2

De tweede dag van DISH09 begon wederom met een sterke keynote. Net als op 9 december startte een Amerikaan, Josh Greenberg (Director of Digital Strategy and Scholarship) van de New York Public Library. Een bibliotheek die als een ´paraplu-instelling´ opereert met meerdere doelen en op meerdere locaties in New York.





















En ondanks de vele locaties ziet de bibliotheek zich geconfronteerd met teruglopend, fysiek bezoek, fysieke aanvragen. Klopt het model nog wel wat er
altijd gehanteerd is voor bibliotheken? Wellicht niet meer, en is het meer en meer aan het verschuiven van fysiek naar digitaal. Maar ook daar doemen problemen op want

Digitaal op onze websites is niet per se beschikbaar en bruikbaar voor die bezoekers.

We moeten als bibliotheek, als erfgoedinstelling meer voor Google leren schrijven. Een effectieve wijze om zo te schrijven is bloggen. Op overtuigende wijze illustreert Greenberg hoe het bloggen door NYPL medewerkers een enorm bereik heeft. Hoe het als een soort sneeuwbal voor de NYPL (wat overigens een forse instelling is) zonder enige noemenswaardige PR (het bevindt zich nog in de pilotfase) 1000.000 extra bezoekers kan genereren.

Daar moeten we wel ons best voor doen. We moeten samenwerken, cross-refereren, elders op een zeepkist klimmen en ons daar verkopen. En zo krijg je soms op de meest wonderlijke routes nieuwe bezoekers.

De tools, de techniek die we daar voor gebruiken, da´s het makkelijke. Beleid en training, dat is het lastige houd dat in je achterhoofd.

Andrew Payne (Head of Education & Outreach) van The National Archives hield een inspirerend, enthousiast betoog over het belang van archieven, de lol plus de sensatie die je beleeft bij onderzoek en het belang van context. Zoals een van zijn vele, fraaie oneliners:

Archives have the power to ¨Wow!¨

Technologie zorgt en helpt voor toegang en verbindtenis maar vergeet niet dat het altijd om historisch onderzoek gaat. Wanneer scholieren onderzoek doen bijvoorbeeld naar de rol van Stalingrad in de Tweede Wereldoorlog kunnen en moeten zij die bronnen bekijken en aan elkaar knopen. Prikkel ze, kauw het niet voor en ze zullen het zelf gaan ontdekken betoogt hij met zijn:

Box of Sources

´s Middags waren er binnen de paneldiscussie The Participation Gap een tweetal interessante presentaties van Luud de Brouwer en Hilde Smeters. De (veronderstelde) kloof tussen de meerderheid van niet participerende gebruikers en een minderheid die wel reageert, deel neemt, verrijkt etcetera... Hoe overbruggen wij die?

Smeters stelt dat we die kloof niet zo zwart wit moeten zien, meer grijs. Er zijn verschillende type bezoekers, gebruikers met elk hun eigen rol.

• Stranger
• Lurker
• Participant
• Evangelist/Brand Ambassador

En dat is goed zo, iedereen participeert (wellicht is interactie in sommige gevallen een beter woord) op zijn eigen wijze.

Luud stelde het zelfs nog wat controversieler. Wellicht dat er een kloof is maar moeten we die wel willen dichten? Als instellingen kunnen we een enorme groep geemanciepeerde participanten (in aantallen fysiek) absoluut niet aan. Daarnaast hebben we vanuit de kennis van de medewerkers, kwalitatief en kwantitatief nog te weinig in huis om een plotselinge toename aan participatie en interactie te kunnen bolwerken. Prikkelende gedachte, laten we vooralsnog The Participation Gap koesteren?

Presentatie Dish 2009

View more presentations from Duul .