M83

Regelmatig heb ik op mijn werk oordoppen in en de 3voor12 luisterpaal player aan. Zo nu en dan komen, herstel komt er dan een plaat voorbij die zó geweldig is dat deze je ertoe verleidt voor het eerst in... ja in wanneer eigenlijk? Weer eens een cd te kopen. Gelukkig blijkt M83 er gelijk een dubbelaar van gemaahttp://www.blogger.com/img/blank.gifkt te hebben: Hurry up, were dreaming

M83 - Outro from dudikaz on Vimeo.

Jonkheid Sancta Brigida, Noorbeek

Bij de dagelijkse routine van 't werk hoort ook even het doorspitten van de reacties op gahetNA. Het waar nodig even snel converteren van een reactie naar een CRM-aanvraag om deze door te zetten naar onze 1e lijn die er inhoudelijk mee aan de slag gaat.



Sommige reacties blijven net even wat langer hangen, maken je nieuwsgierig en kruipen wat onder de huid. Zoals bij de reactie bij een foto van Noorbeek, 1928 uit de collectie van Spaarnestad Photo.



In de metadata wordt gerept over een:

Schutterijen. Schuttersfeesten. Schutsbomen. Een pas geplante schutsboom op een dorpslein, met kerk op de achtergrond, dreigt om te vallen, waardoor een aantal mannen maken dat ze wegkomen. Noorbeek, Nederland, 1928. Serie van 3 foto's.

Onjuist merkt de bezoeker op het is namelijk een zogenaamde Brigida den.

dit is geen schutsboom!!!!!!!!!! dit is het neer halen van de oude Brigida den, in Noorbeek. 2e zaterdag na Pasen. die dag wordt er (nog steeds!!!) een nieuwe den gehaald ter ere van de heilige Brigida
Groet uit Noorbeek

De foto prikkelt! De wegrennende mannen, de lach op het gezicht van de man met hoed linksvoor, de dynamiek van de jongen aan de rechterzijde, midden in een sprong, achteruit kijkend. Rechtsachter op het stoepje voor J. Huijnen Van Hoven staat een rijtje kinderen op een ogenschijnlijk veilige plek, de den lijkt een andere kant op te hellen en vallen. Mooi hoe ze bijna van klein naar groot, van links naar rechts staan. Achter het venster op de 1e verdieping van de winkel staat ook iemand voorover geleund te kijken naar het vallen van de den. Door het hellinkje op het plein, het trapje naar de kerk die wat hoger ligt is het ook bijna een on Nederlands tafereel (voor iemand van boven en achter de rivieren).

Je merkt het, je gaat bijna op een Hans Aarsman-achtige wijze naar zo'n foto kijken. Hoe zou de situatie er 73 jaar later er bij liggen in Noorbeek? Waar ligt dat überhaupt?


Grotere kaart weergeven

In Zuid-Limburg, tegen de Belgische Voerstreek aan. En warempel, alsof er amper iets is veranderd in die 73 jaar. De kerk is er nog, J. Huijnen Van Hoven staat inclusief de prachtig gemaakte bedrijfsnaam op de gevel, het woonhuis ernaast en het schuurachtige gebouw met de rondgebogen poort daar weer naast. Het beeld links naast de kerk, ja zelfs de den is gefotografeerd in Streetview.

En Brigida, hoe zit het daar nu mee? Daar is een Noorbeekse site aan gewijd. Even in het kort:

De belofte, aan Sint Brigida in 1634 gedaan, om ieder jaar ter ere van haar een den te halen en te planten voor de kapel die aan haar gewijd is, als de gevreesde veeziekte zou verdwijnen, maakt het gebeuren meer "inhoudsvol" dan wanneer er enkel sprake zou zijn van het halen van een meiboom, als symbool van triomf van de zomer op de winter.

Het vertrouwen dat de mensen van Noorbeek in Sint Brigida hebben als beschermvrouwe van al degenen die bij het denhalen betrokken zijn en het geloof in haar als patrones van vee en parochie, mogen naar onze mening dan ook de kwalificatie "zinrijk" rechtvaardige.

Mooi hè!?

Oud

Heb ik wel eens verteld hoe verslingerd ik ben aan Oud? J.J.P. Oud(1890-1963), wel te verstaan.



Mijn bachelorscriptie ging over de opkomst van Oud als een gevierd, nationaal en internationaal architect. Dit getoetst middels zijn correspondentie aan een kunsthistorische theorie over de stappen die (beeldend) kunstenaars zouden dienen te doorlopen om op dat punt van alom erkend, gewaardeerd en gerespecteerd kunstenaar te komen. Kort door de bocht; het romantisch ideaal van de anoniem, worstelende kunstenaar die pas naar zijn dood zijn ware doorbraak en waardering beleefd is kul! Had Van Gogh nog héél even geduld betracht dan was ook hij binnengelopen.



Een van de stappen binnen de theorie die een aantal steeds groter wordende cirkels van erkenning en waardering beschrijft, is de erkenning en waardering van de mecenas. Eentje die middels het aanschaffen en verzamelen van kunst niet alleen zorg draagt voor de erkenning maar ook voor de middelen om in zijn of haar bestaan te voorzien. Aangezien het bij gebouwen wat lastiger verzamelen is, vulde ik deze stap bij architectuur in als een institutioneel mecenaat: de overheid. Kortom bij Oud paste ook deze fase van de theorie feilloos in zijn werkelijke leven door zijn dienstverband bij de Gemeentelijke Woningdienst van Rotterdam tussen 1918 en 1933.

De liefde voor Oud voerde ver, mijn eerste koophuisje was er een in de Nederhovenstraat. Inderdaad, de Kiefhoek.



Na mijn verhuizing naar Delfshaven ben ik gelukkig niet volledig afgesneden van Oud. Hoewel 't vergeten bombardement van 31 maart 1943 en nog meer de sloop/renovatiegolf van de jaren '80 aanzienlijke sporen heeft getrokken door Oud's oeuvre in Delfshaven valt er nog voldoende te genieten in Spangen, Tussendijken en het Witte Dorp.

Toevallig werd ik afgelopen week door een artikeltje in het AD/RD weer eens gewezen op blok I en V aan de Bilderdijkstraat in Spangen. Oud heeft daar bij de kleurstelling en de detaillering van het complex de hulp ingeroepen van Theo van Doesburg. Die tekende ook voor het glas in lood boven de deuren. Een (in mijn ogen) fantastisch detail dat sneuvelde tijdens de renovatie in de puincontainer. Miraculeus zijn enkele ervan gespaard waarvan en eentje weer opdook op een veiling.



Jammer dat destijds niet is gekozen voor een hoogwaardige renovatie zoals nu plaats vindt, één blok verder op aan het Justus van Effencomplex van Michiel Brinkman. Wellicht had 't het verschil kunnen maken voor deze glas in lood raampjes.



Voor wie Oud zijn woorden over dit complex (1918-1920) er nog eens op na wil lezen? De TU Delft is zo vriendelijk het Bouwkundig Weekblad in ieder geval uit 1920 online te hebben staan.

Pagina 1
Pagina 2
Pagina 3

Fake Tweet Builder

Geweldig! Via een post op Geenstijl even gespeeld met een tooltje waarmee je twitterconversaties kan neppen. Ik heb de post van gisteren even wat liederlijk vertaald naar een hedendaagse tweet en reply van Arie Heijkoop en Hendrik Spiekman.

Was dat nu de De Erven de Wed. J. van Nelle die op de producten altijd waarschuwde waakzaam te zijn voor namaak...?

Investeren in stenen

Rotterdam maakt zich ook voor forse bezuinigingen, dit raakt zo ongeveer alle terreinen waar de stad in 2012 voornemens is € 4,5 miljard (bruto). Voor diegenen die zich er voor interesseren... De komende 3 weken staan de vergaderingen van de Gemeenteraad in het teken van de begroting (en de bezuinigingen) die uiteindelijk eindigt op 8 en 10 november waarin het uiteindelijke oordeel wordt gegeven over de begroting van 2012.

De Rotterdamse deelgemeenten lopen iets voor op dit schema en zijn druk doende de deelgemeentelijke begrotingen te behandelen. Delfshaven redde het niet in één avond. Op 13 oktober lagen er rond 23.30 nog zoveel moties en amendementen op de Delfshavense begroting 2012 dat donderdagavond 27 oktober de deelraadsvergadering doorgaat.

Een deelgemeente gaat over een stuk minder terreinen dan de gemeente maar gaat al toch snel over dik € 39 miljoen, een bedrag dat de komende jaren overigens flink naar beneden moet. Kort door de bocht kan je stellen dat de domeinen waar het meeste geld aan besteed wordt sociaal en fysiek zijn. Die twee domeinen lopen ook als een soort waterscheiding door de deelraad, tussen de coalitie en de oppositie in. Daar waar bij bezuinigingen de coalitie het accent meer legt op sociaal pleit de oppositie bijna altijd voor meer en extra voor fysiek.

Eerst mensen dan stenen roept men dan al vrij snel vanuit de coalitie, bijvoorbeeld de voorzitter van de Deelgemeente Delfshaven...



Of op de site van de PvdA Delfshaven.



Het schijnt in de traditie van de sociaal democratie te passen is de claim. En da's nu juist waarbij ik mij afvraag waar die claim vandaan komt? Ik weet niet beter dan dat investeren in steen bij uitstek een sociaal democratische traditie was, waarbij mijn gedachten gelijk uitgaan naar Arie Heijkoop.



Arie Wouter Heijkoop met de prachtige bijnaam Arie Beton was samen met de Arie Bastiaan de Zeeuw de eerste SDAP wethouders van Rotterdam. Richtte De Zeeuw zich meer op de financiën van de stad. Heijkoop was meer van de stenen. In Delfshaven droeg hij onder andere politiek bij aan de realisatie van de befaamde eerste Nederlandse galerijwoningen (Spangen, Justus van Effenblok). Sinds 1985 gaat het complex als rijksmonument door het leven en momenteel staat het in de steigers voor een grootschalige restauratie en renovatie. Zijn betonnen bijnaam verdiende hij vooral op Zuid waar hij pleitte voor het realiseren van betonnen woningen. Betonbouw was snel, goedkoop, en niet afhankelijk van geschoolde bouwvakarbeiders, waaraan een groot tekort bestond. Stuk voor stuk zijn hebben ook deze verschillende (semi)betonnen complexen de monumentstatus.

Stenen waren ook de reden om af te treden als wethouders in 1921, slechte stenen wel te verstaan:

Toen de raad in 1921 echter een motie aannam ten gunste van 'alkoofwoningen' traden de rode wethouders uit protest tegen deze 'verouderde en ongezonde' woningen af. In 1923 keerden zij als wethouder terug.

Ik moet er de laatste tijd veel aan denken wanneer bij de bezuinigingen de discussie vervalt in holle retoriek van

...eerst mensen, dan stenen...

Hoezo denk ik dan, investeren in stenen is ook altijd investeren in mensen, precies zoals de de sociaal democratische traditie dat 90 jaar geleden ook al deed!

조선민주주의인민공화국

Als een bijna krankzinnig historisch anachronisme inmiddels al weer 63 jaar onderweg... Noord Korea. Terwijl in Noord, Zuid, Oost en West bijna alle communistische regimes zijn vervangen of dusdanige routes hebben ingeslagen die amper nog wat met de oude leer van doen hebben... Handhaaft het land zich jaar in jaar uit, zo nu en dan met een tegenslag, wat nucleaire spanning of een treinreis van Kim Jong-Il. Het is toch vooral een regime, in de informatie die ons erover bereikt, wat enigszins op lachspieren wekt. Met enige regelmaat surf ik weer even langs Kim Jong-Il looking at things, een site waarbij de grote leider de grootse prestaties van de industrie en landbouw van eigen bodem aanschouwt; een hilarische reeks. Overigens kan je in de Noord-Koreaanse PR-Webshop IPhone hoesjes kopen.

Van het zelfde niveau het filmpje waar ik op stuitte waarin een reeks Noord-Koreaanse televisiefragmenten met muziek en montage in een nèt wat andere context is geplaatst.



Overigens een van de weinige boeken die ik ken over Noord-Korea is gelijk ook een fraaie: Hand in hand in het donker van Barbara Demick. Een journaliste die op basis van verhalen van vluchtelingen uit eenzelfde gebied een onthutsend beeld schetst van de afgelopen 20, 25 jaar in Noord-Korea.

Mario Remix

Dubbel jeugdsentiment:

Super Mario Bros omlijst met een bak k#l#r#-happy hardcore herrie :-)

Vrouwe Fortuna of toch de Stedemaagd?

Mooi item afgelopen weekeinde bij de NOS plus een bonusitem op de site zelf.

'Fortuna van Urk, still van http://nos.nl

Het vermeende Romeinse hoofd, gevonden in een akker bij Urk net na de Tweede Wereldoorlog, beter bekend als Fortuna van Urk, is waarschijnlijk in het geheel niet zo oud. Lange tijd ondersteunde het, zij het wat dubieus, de claim van Romeinse bewoning om en rond Urk.



De werkelijke verklaring van vondst is zo niet nog fraaier!

De verwarring verdween toen zich een man meldde. Hij kende de kop maar al te goed. Zoals veel Urker jongetjes speelde ook hij in de jaren 40 geregeld in de haven. Daar meerden binnenvaartschepen af en stortten hun lading, tonnen puin uit Rotterdam. Dat werd gebruikt als materiaal voor de dijkenbouw in de Noordoostpolder. Het stuk dijk bij Creil dankt er zelfs zijn naam aan: de Rotterdammerhoek, bij schippers een berucht stuk IJsselmeer.De jongen had met vriendjes de loodzware kop mee naar huis willen nemen. Ver kwam hij niet. Het ding was amper te tillen en werd achtergelaten in een akker.

Nora Schadee van het Museum Rotterdam stelt dt er nog wel wat nader onderzoek plaats kan vinden naar de exacte herkomst van de Rotterdamse Stedemaagd. Maar ze vermoedt de herkomst in het oude stadhuis aan de Kaasmarkt, voorzien van een classistische make-over in de 19e eeuw. Altijd leuk om daar online een voorschotje op te nemen, tegelijkertijd klopt het dat er weinig scherp beelmateriaal van dat stadhuis voorhanden is.

Gezicht op de Gedempte Botersloot, op de achtergrond het oude stadhuis. Fotograaf: Henri Berssenbrugge. via Mijn Historsich Rotterdam

Gezicht op de Gedempte Botersloot, vanaf de Botersloot ter hoogte van de Nieuwmarkt gekeken richting de Centrale Bibliotheek. Schilder: Frans van Gullik, circa 1880. Collectie: Historisch Museum Rotterdam. Fotograaf: Hajo Piebenga, 2004. via Mijn Historsich Rotterdam

Gelukkig hebben we de verdragen nog...

Gisteren in Nieuwsuur was staatssecretaris Bleker te gast om toe te lichten waarom de Hedwigepolder uiteindelijk (wellicht) niet onder water hoeft te worden gezet. Inmiddels bij de Zeeuwen bekender onder het begrip ontpolderen.

Zo rond 4.00 ontstaat er een discussie tussen interviewer Huys en de staatssecretaris wanneer Bleker geconfronteerd wordt met het Westerscheldeverdrag uit 2005 plus het bijbehorende fotomoment. Vanaf 5.12 zegt Bleker:

Ik heb nog een veel interessanter verdrag... hebt u geen foto's van...

En hoewel de uitvinding van de fotografie in 1839 wereldkundig werd gemaakt is het Verdrag van Londen (uit 1839) waar Bleker aan refereert uiteraard nog niet op de gevoelige plaat vastgelegd.

Gelukkig hebben we de verdragen nog...



Op te vragen bij het: Nationaal Archief, Den Haag, Conferentie Londen: Nederlands-Belgische Zaken, 1830-1839, nummer toegang 2.05.32.25, inventarisnummer 23

Wat een gejijbak

Delfshaven, originally uploaded by hawktrainer.

Het zal bij m'n volgers niet onbekend zijn, politiek ben ik op (zeer) lokaal niveau actief. De Deelgemeente Delfshaven is mijn stek en daar neem ik als burgerlid namens D66 plaats in de commissie BS&V (bestuur, sociaal & veilig). Maandelijks komen we als commissie bijeen om allerhande onderwerpen te bespreken en vooral ook om te kijken of onderwerpen, agendaposten rijp zijn voor plenaire behandeling in de deelraad. Zoals onze voorzitter altijd zo chique zegt:

of de commissieleden van mening zijn dat het onderwerp rijp is voor een politiek oordeel...

En dat is leuk werk! Stroperig, zeer zeker, maar tegelijkertijd ook inspirerend en leerzaam. Bovendien geeft het energie om - zij het als een klein radertje - deel te nemen aan de discussie over je eigen buurt en Deelgemeente. Leuk ook om in discussie te gaan met commissieleden en portefeuillehouders die vanuit hun eigen overtuiging maar met een gedeelde betrokkenheid het beste voorhebben met Delfshaven. Met gemengde gevoelens kijk ik dan ook naar 't naderende (Haagse) oordeel over het Deelgemeentelijke bestel.

En toch... Zeilt er zo nu en dan een onderwerp voorbij waar ik me oprecht kwaad om maak. Waarbij ik even niet meer mijn schouders op kan halen en - inderdaad pot verwijt de ketel - online mijn gram wil halen.

Zo'n tweeënhalve maand geleden ontstond er via een publicatie in het AD/RD (wat een vervelende leesbare website overigens vanuit usability oogpunt :-$) ophef over een privé-reis van de Voorzitter van de Deelgemeente (voorzitter) naar Marokko. Tijdens die vakantie had hij een ontmoeting met een vriend tevens deelraadslid en actief in een Delfshavense zelforganisatie en logeerde hij even bij een bevriende jongerenwerker van diezelfde zelforganisatie. Omdat er vanuit de Deelgemeente Delfshaven een subsidierelatie is met deze zelforganisatie was in het geruchtencircuit de de optelsom al snel gemaakt. Nadat dit verhaal maar bleef rondzingen en daardoor de integriteit van de voorzitter in die publicaties in twijfel werd getrokken verzocht de voorzitter (via de burgemeester) het BING in te schakelen voor een onderzoek. In mijn ogen een goede beslissing, volgens mij zijn in de politiek vertrouwen en integriteit sleutelbegrippen. Daarmee kan en wil je niet marchanderen.

Vanuit de voorzitter werd in opmaat naar dit onderzoek verzocht 'ons' wat bescheiden op te stellen in het ventileren van meningen (lokale pers e.d.) over de publicaties en het onderzoek. Dat een aantal portefeuillehouders plus raadsleden uit de coalitie daar een andere invulling aan gaven heeft mij in die periode verbaasd. Facebook, Twitter en eigen site werden actief ingezet om vooral ''Vol op het orgel'' te gaan. Niet dat ik voor zelfcensuur ben of erop tegen ben je mening te ventileren... Maar wanneer je een oproep doet over dit onderwerp om een:

... meer terughoudende reactie over zaken waar zij geen belang in hebben of eerst beter geïnformeerd dienen te zijn alvorens een oordeel uit te spreken.

Moet je zelf niet het tegenovergestelde gaan doen op allerlei platforms.

Enfin, na een flinke periode wachten was begin juni het rapport gereed en presenteerde de voorzitter de uitkomsten.

Plezierig nieuws is dat er met de reis van de voorzitter naar Marokko niets aan de hand was. De suggestie dat daar een soort van handjeklap zou zijn gedaan omwille van het verstrekken van subsidies is onzin en daarmee afgedaan. Dat had mij ook lichtelijk absurd geleken om dik 3200 kilometer te reizen om aldaar te konkelfoezen over subsidies aan een zelforganisatie. Tegelijkertijd stelt het rapport wel door het handelen van de voorzitter en het raadslid de uitgangspunten van het zogenaamde fair play op wat gespannen voet staan:

Naar onze mening heeft de deelraadsvoorzitter niet gehandeld in strijd met de geldende gedragscode voor bestuurders en/of artikel 2.4 van Awb. Wel zijn wij op grond van bovenstaande overwegingen van mening dat het handelen van de deelraadsvoorzitter enigszins op gespannen voet staat met het fair-play-beginsel van de algemene beginselen van behoorlijk bestuur en artikel 2.4 lid 2 Awb. Wij zullen dit hieronder toelichten.

En hoewel een aantal raadsleden van de coalitie op briesende toon excuses eist (tijdens de deelraadsvergadering van 9 mei en online) omdat:

... de werkelijke inhoud en uitkomst van het door het bureau BING gedane integriteitonderzoek. Het onderzoek dat deelraadsvoorzitter Carlos Gonçalves overtuigend vrij pleit van beschuldigingen van niet integer handelen, ...

Kan ik mij toch niet onttrekken aan het beeld wat uit hoofdstuk 9. (de conclusies) blijft hangen. Namelijk dat:

Analoog aan de redenering genoemd in de voorgaande paragraaf had, naar onze mening, de deelraadsvoorzitter echter niet aan de behandeling en besluitvorming omtrent deze subsidieverstrekking deel moeten nemen. Gezien de vriendschapsbetrekkingen tussen de voorzitter van de deelgemeente en de heer C. van ARR, had de deelraadsvoorzitter om de schijn van belangenverstrengeling te voorkomen, zich van deelname afzijdig moeten houden. Door dit wel te doen, heeft hij naar onze mening enigszins op gespannen voet gehandeld met het fair-play-beginsel van de algemene beginselen van behoorlijk bestuur en artikel 2.4 lid 2 Awb.

Ook voor het bevriende deelraadslid, actief in de zelforganisatie kwam een zelfde set aanbevelingen:

Op grond van deze overwegingen zijn wij van mening dat de heer C. niet heeft gehandeld in strijd met de geldende gedragscode voor deelraadsleden of andere wettelijke bepalingen. Wel zijn wij van mening dat, teneinde de schijn van belangenverstrengeling te voorkomen, hij zich had moeten onthouden van deelname aan gesprekken tussen ARR en de deelgemeente en dat hij zich meer transparant had moeten opstellen over zijn functie bij ARR richting de deelgemeente.

En dat is al een heel wat ander accent dan de focus die bijvoorbeeld gelegd wordt in posts van raadsleden van de coalitie die enkel wijzen op niet strijdig handelen met de gedragscode.

En dat accent is mijns inziens een goede reden om eens plenair, in de politieke arena van de Delfshavense Deelraad, van gedachten te wisselen over de betekenis van deze aanbevelingen. De voorzitter zelf zei hierover zelf ook al lering uit te willen trekken. En ook een groot deel van de oppositie wil in een spoeddebat via een agenderingsverzoek in de laatste vergadering voor het reces (30 juni aanstaande) met name die aanbevelingen aan de orde stellen.

Dan is het maar aan de raad om daar een oordeel te vellen, da's uiteindelijk toch het podium en platform waar het beslecht dient te worden... alle krantenartikelen, radio-interviews tweets, facebook-berichten en blogposts daargelaten!

update 16/6/11 De eerste post op http://www.pvdadelfshaven.nl/ waar ik naar verwees in:

En dat is al een heel wat ander accent dan de focus die bijvoorbeeld gelegd
wordt in posts van raadsleden van de coalitie die
enkel wijzen op niet strijdig handelen met de gedragscode.

is niet meer te raadplegen en geeft een 404



Op http://www.pvdadelfshaven.nl/?p=290 is mijn post (zonder hyperlinks) gekopieerd en becommentarieerd plus beantwoord door de fractievoorzitter van PvdA Delfshaven. Ik heb geprobeerd hierop te reageren maar (vooralsnog) wacht die reactie op moderatie nog gereageerd

Heimwee

Soms slaat 't even op je keel, hap je naar adem. Zou er bij mij dan toch iets zijn van een Russische melancholische inslag aanwezig zijn? Enfin 6.17 minuten Synthesizer Greatest (zo nu en dan haperend) en een versnelde weergave van 't enige tramlijntje in Voltsjansk (Siberië) beter bekend als de Волчанский трамвай. Hypnothiserend - mijn god - wat zou ik graag die 4690 km overbruggen naar Voltsjansk om dat half uurtje te tramvaijen.

View Larger Map Get Directions View Bird's Eye

Met dank aan Egbert Hartman, Rusland Veraf en Nabij, die 't lijntje voor mij in ieder geval ontsloot:

We verplaatsen ons naar een punt 2105 km ten oosten van Moskou en 452 km ten noorden van Jekaterinburg. We stellen ons op in de tajga tussen twee nederzettingen die samen het stadje Voltsjansk vormen

Magnitogorsk, de jeugd van de hoogovens

Er zijn van die plaatsen die blijven fascineren. Magnitogorsk is er zo een, om de zoveel tijd waart de stad weer door mijn brein. Flarden van vijfjarenplannen, dwangarbeid, Ivens en (vermeende) helden en Nederlandse architecten die de stad planden vanaf de tekentafel.

Zomer 2005 was ik -voor Russische begrippen- om de hoek, op slechts 200 kilometer in Ufa.


Grotere kaart weergeven

En hoewel ik met vaste Rusland-reis-gezeg @TAG000 pogingen ondernam de Magneetberg te bereiken, bleek de spoordienstregeling -voor ons althans- niet courant genoeg waarop wij westwaarts toogden, om vervolgend te belanden in Oeljanovsk. Ook niet misselijk kan ik verzekeren. Het jaar daarop hebben we overigens het Hoogoven-midden-in-een-stad-als-reisbestemming alsnog in praktijk gebracht in Kemerovo (zie ook een eerdere post). Toevalligerwijs was ook daarbij een Nederlandse architect betrokken, Van Loghem.

Om de zoveel tijd gooi ik Magnitogorsk weer eens door de zoekmachine om 'ns te kijken wat voor een voor mij relevante treffers het weer oplevert. Meestal is het zoeken naar search?q=magnitogorsk+stam of search?q=magnitogorsk+niegeman. Enige tijd geleden was ik daarbij al gestuit op een documentaire uit '96 of '97 waarin Ivens propagandafilm Komsomol, de bewieroking der Sovjet vooruitgang, geïllustreerd aan de glorieuze opbouw van Magnitogorsk een wat wrang randje krijgt door de verliezers 55 jaar naar dato ook aan het woord te laten.

Lange tijd dacht ik dat deze documentaire: Magnitogorsk, de jeugd van de hoogovens, na een vergeefse zoektocht naar de dvd, een flard tussen de treffers van de zoekmachine zou blijven. Tot ik in een vlaag van helderheid plots de database van Beeld en Geluid bevroeg. Warempel, ze hebben 'm! En voor slechts € 29,75 branden- en sturen ze een kopie op.



Ik zeg: слава! en bestellen maar