voorbeeld illustratie uit het rapport Berenschot
Al enige tijd wordt er gepraat binnen het erfgoedveld over het opzetten van een Nationale Infrastructuur. De tijd van geld voor grootschalige scan-, grootschalige digitaliserings-projecten lijkt voorbij. Momenteel zet je alles in op infrastructuur.
Daar is ook niets mis mee zou ik zeggen want in vergelijking met bijvoorbeeld het bibliotheekwezen zou 't erfgoed nog wel wat meer integratie kunnen gebruiken.
Begin april vond er een discussiebijeenkomst plaats naar aanleiding van het advies van Berenschot.
Uit het verslag hiervan vond ik met name de de bijdrage van Dick Rijken origineel, verassend en een eye opener!
De derde presentatie van Dick Rijken (Universiteit van Amsterdam) had een geheel andere invalshoek, namelijk die van de vernetwerkte samenleving. Rijken benadrukt dat het een heilloze onderneming is te streven naar één nationale verzameling. Er zijn duizenden verzamelingen, ontstaan in netwerken van instituties en personen. Zijn voornaamste kritiek op het advies van Berenschot is dat het gebruik maakt van een lineaire waardeketen. Er is al een infrastructuur waarin door burgers is geïnvesteerd, en die is niet lineair. Het heeft niet veel zin uit te gaan van een procesmodel, want er is niet één proces. Als je bouwt aan een infrastructuur, moet je zorgen dat het open is, toegankelijk, gelaagd, modulair, flexibel. Juist in de publieke sector moeten er meer 'fluïde' experimenten kunnen plaatsvinden. Zeker in samenwerking op nationale schaal zijn vloeiende processen relevanter dan statische processen. Als alternatief model legt Rijken het Negenvlaksmodel voor, ontwikkeld door Rik Maes.
Rijken benadrukt dat burgers veel investeren in een ICT-infrastructuur. De berekening is dat 6 miljoen huishoudens gemiddeld 5.000 euro aan apparatuur hebben. Tesamen is dat 30 miljard euro. Ook is bekend dat veel mensen thuis betere apparatuur hebben dan op het werk. Deze investering wordt momenteel zwaar onderbenut. Erfgoedinstellingen voeren te weinig (interne) discussies om op dergelijke veranderingen in de samenleving in te spelen. Het is opvallend dat instellingen die zelf geen collecties beheren veel actiever en meer geneigd tot vernieuwing zijn. De overheid zou veel meer moeten sturen op rolverandering.
Een soort van erfgoed SETI... Dat zou gaaf zijn!
Toch 'ns op zoek gaan naar dat model van Rik Maes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten