Fraai vormgegeven, goed leesbaar en bovendien verstoken van cliché's.
Dat viel bij het lezen van Drama in het Lenin-stadion toch enigszins tegen.
Hoewel ik die reconstructie oprecht boeiend vond, gaat deze een klein beetje tegenstaan door de ronkende voetbalcliché's. Maar misschien is dat voetballerij eigen. Ik herinner mij ook regelmatig schuddebuikend van het lachen van mijn stoel te lazeren na het lezen van de rubriek (heet ie zo) 10 vragen aan... in de Voetbal International. Daarin waren De ontvoering van ~ ~ en Tom Clancy lichtende voorbeelden der voetballiteratuur...
Dat tweede was overigens Brandt Corstius in zijn leuke boek ook al opgevallen. Misschien dat ik het daarom ook zo'n leuk boek
vond.
UPDATE:
Volgens mij is de naam van de rubriek waarin voetballers hun favoriete drankje (meestal sap of baco), favoriete eten (meestal pasta) en favoriete boek (zie hierboven) noemen Persoonlijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten