Informatiestress ? (in dat geval stoppen met lezen)

De RSS is voor mij inmiddels een onmisbare toepassing geworden om orde aan te brengen in enorme informatiebrij op internet. In mijn reader heb ik netjes orde aangebracht in websites, categorieën en onderwerpen en lees ik enkel wat ik wil lezen. In eerste instantie was ik scheutig met het abonneren op feeds tot dat ik omwille van het overzicht daar ook de rem op zette. Er zit voor mij althans een maximum op de hoeveelheid informatie die ik kan handelen. Vergelijkbaar met vitamine C neem je er teveel van dan neemt het lichaam het niet meer op.
Desalniettemin mis ik soms die begindagen van Wild West RSS waarbij je op de hoogte bleef van werkelijk alles wat je interesse had mits het een feed aanbood (en je werkgever verstoken bleef van voortgang). Het was een beetje de geavanceerde vorm van het surfen in het wilde weg waar ik vanaf 1996 gerust middagen mee kon vullen in het computerlokaal, L-gebouw aan de Burgemeester Oudlaan 50.

Via de RSS van Lifehacking stuitte ik op de site van SuggestRSS en site die je RSS suggesties kan doen op basis van je bestaande feeds. Het schijnt te werken door je OPML (daar had ik nog nóóóít van gehoord) uit je RSS-reader te exporteren en vervolgens toe te voegen aan deze site. Ik heb 't nog niet gedaan want (volgens mij) kan ik uit mijn Netvibes geen OPML trekken. Maar mocht ik een OPML weten te bemachtigen zal ik 'm zeker eens toevoegen aan SuggestRSS. Een mooie manier om op gecontroleerde wijze je interessegebieden te toetsen en mogelijk uit te breiden. Net zoals je op Amazon suggesties krijgt op basis van je zoektocht of zoals de Centrale Discotheek Rotterdam (ook op locatie) op basis van drie artiestsuggesties, hier nieuwe pareltjes bij weet te zoeken, althans suggesties doet.

de Póken

Ik weet het nog niet... Soms zie je van die dingen waar je niet gelijk het nut van inziet maar het wel eigenlijk zou willen hebben. Volgens mij heb je dat als kind vaker en kan ik mij nog wel een paar van die zaken herinneren die me destijds mateloos intrigeerden. Maar waarbij toch evengoed de sjeu er wel weer heel erg snel van af was. Ik herinner mij die elastische plakhandjes. Via google stuitte ik op een forum waarin (oh ja) smurfensnot en nog meer elastische dingesen - die in je ogen konden sprongen – werden besproken. Nog zo'n dingetje, de Tamagotchi, hoewel die krengen nog steeds gesleten schijnen te worden. De sjeu van zulke rages ging en gaat er ook weer niet altijd af. Soms zit daar ook wat tussen wat je achteraf dan ook weer een heel tijdje doet, in mijn geval het skateboard.

Maar goed, terug naar zo’n potentieel grensgeval de

Poken. Een raar, klein usb-achtig hangertje waarin je in real life met andere bezitters van dit dingetje je digitale gegevens –die weer op de poken staan geregistreerd - kan uitwisselen. Kwestie van tegen elkaar houden even wachten en de boel wordt 'overgestraald'.

Dan ben je er nog niet want eenmaal thuisgekomen moet de poken aan je pc (of mac - dat schijnen geen pc's te zijn -) laad je de ontvangen data in via de poken software / website en heb je dus één of meerdere digitale visitekaartjes binnen. Die adressen verwijzen weer naar verschillende community-sites. In plaats van dat je afzonderlijk nieuwe contacten zoekt op

hyves, linkedin, netlog, facebook you name it, is de poken en de bijbehorende site min of meer de distributeur hiervan geworden. Een soort rss voor contacten die je in real life hebt opgedaan.

Snap je het nu nóg niet... Hier een filmpje.

Is dat leuk?

Tsja, daar wringt de schoen denk ik. Leuk, leuk, wat is leuk? Ik weet het niet. Misschien is het net als met Twitter. Dat heb ik 2 jaar lang niet leuk gevonden totdat ik het ging doen. Toen vond ik het leuk.

Toch misschien maar eentje bestellen. Of nog beter, wachten tot ze er iets minder kinderachtig uitzien en gaan voor de geliktere versie.