Merknaam ® / soortnaam (maar dan in je hoofd)

Gisteravond was ik een film aan het kijken waarbij de scène zich plots verplaatste van een willekeurig vliegveld naar een (op het eerste gezicht) willekeurig Amerikaans stadscentrum.




























Dat het de Amerikaanse eastcoast was kon ik nog wel duiden aan het straatbeeld een in een soort van Amerikaans Art Deco stijl die je veel New York, Baltimore of Philadelphia ziet.
Plots zag ik een gele taxi in het straatbeeld. Bingo! New York..., toch?
Of zijn alle taxi´s in de Verenigde Staten geel? Ik besloot er maar eens een berichtje tegen aan te gooien (waarbij ik ook nog het essentiële woord taxi vergat in de tweet).












Gelukkig is er dan altijd Wikipedia die ook hier al weer een lemma voor blijkt te hebben: Taxicab. Want zijn ze dan geel? Nee dus. Ja in New York of Chicago daar zijn ze geel. Washington heeft onder andere grijze en Orange County, Florida heeft (jawel) oranje taxi´s.
Ik vermoed dat de zogenaamde Yellow Cab Co. in mijn hoofd dé Amerikaanse taxi verwoordde zoals Spa ® synoniem is voor bruiswater en Asprine ® voor een pijnstiller.
















Na wat langer doorgesurft te hebben stuitte ik nog op de taxisectie binnen de site van Gemeente San Fransisco, overigens volgens mij een aardig toegankelijke en webrichtlijnokaye site maar dat ter zijde.









Waar maar liefst 40 foto´s van de verschillende taxibedrijven uit SF staan plus de kleurstelling erbij beschreven.
Amerikaanse taxi´s geel? Ongetwijfeld af en toe maar bepaald niet altijd.

Rare streken van Player.omroep.nl

Omdat ik niet geheel tevreden was over de kwaliteit van de gisteren door mij geposte screenprint van het NOS journaal, besloot ik nog even snel een verbeterde versie te plaatsen.

Ik volgde de link naar de uitzending die ik gisteren naar mij zelf had verzonden en...

Stuitte niet op Philip Freriks omstreeks de 19e minuut van het acht uur journaal maar op Laila Abid, vanochtend om zeven uur..

En da's eigenlijk best irritant wanneer je een tip verzend, dan gaat die tip over het nieuws wat je op dat moment ziet op de site. Bovendien op de site wordt je ook gelijk naar het 'meest recente' journaal getrokken en sta je er niet bij stil dat die link voor de NOS klaarblijkelijk een geldigheid heeft tot het eerstvolgende journaal.

Dus nogmaals de link naar het 20.00 uur journaal van dd 17-02-09. Nu weloverwogen verzonden als tip vanuit het journaalarchief.

De Confederatie Servië en Montenegro

In een wiki-artikel opgesteld in de verleden tijd werd uitleg gegeven over het lemma Servië en Montenegro.

Officieel bestaat de confederatie sinds 3 juni 2006 niet meer. De kleinste van het stel, welke bij mij ook een bescheiden bekendheid genoot door het formeel voeren van de D-mark als betaalmiddel. Overigens een situatie die de facto de standaard was die dagen op de Balkan.

Tot mijn verbazing zag ik vanavond op het NOS journaal van 20.00 uur bij het item over het éénjarig jubileum van de soort van onafhankelijkheid van Kosovo ter illustratie een kaartje getoond worden. Ik wist er een screenprint van te nemen via de online uitzending van het NOS journaal.














Dat men een soort van doet voorkomen dat de gehele rooie vlek Kosovo wordt genoemd is tot daar aan toe. Maar Montenegro nog laten toevallen aan een soort Groot-Servië...

Stalins lengte en tafelschikking

Sinds vanochtend ben ik in de trein begonnen met Stalin het hof van de rode tsaar van Simon Sebag Montefiori.
¨Ook toevallig¨, dacht ik... Afgelopen weekeinde stuitte ik via Van Moskou tot Magadan namelijk ook al op Stalin, op zijn Datsja in (ik geloof) Abchazië (hoewel het ook Georgië kan wezen). Daar leidde een bewaker danwel een rondleider uitgedost als bewaker (de befaamde Russische Military Style) Jelle Brandt Corstius rond.
Dat maakte op mij, zeker door de details indruk. Tijd voor een tweet.












Ander detail wat mij bijbleef is de stoel aan het hoofd van de tafel. Stalins plek zo verzekerde de rondleider Brandt Corstius toe.
Al binnen 10 pagina´s proloog stelde Montefiori dat Stalin nooit aan het hoofd van de tafel zat en dat zijn lengte 1.68 was. Kortom niet een soort van Georgische Prince met krachtige snor en een stevige haarinplant. Ik vond die lengte sowieso al een raar verhaal. Van geschiedenislessen op het FRC kan ik mij nog een foto herinneren van Stalin die helpt een baar te dragen.




Met een dergelijke lengte ligt die baar scheef, me dunkt, en op hakjes kan ik de man ook niet betrappen. Kortom het mysterie van de lengte lijkt mij ontrafeld... Blijft over de tafelschikking.

Van Moskou tot Magadan

Afgelopen zondag stuitte ik bij toeval in een zapronde na het 8-uur journaal op Nederland 2 op ´Van Moskou tot Magadan´















Een programma van Jelle Brandt Corstius over Rusland, de gewone Rus en de ongewone verhalen van Vladimir Redzimna.
De eerste uitzending volgde nog grotendeels een hoofdstuk uit het boek van Jelle Brandt Corstius, Rusland voor Gevorderden, over vallende raketbrokstukken (afkomstig, afgeschoten van Bajkonoer) op delen van de Altai. Hoewel ik ´t verhaal had gelezen blijf het prachtig om de beelden die de verhalen van Brandt Corstius in je hoofd plantte in het echt door zijn ogen te zien.
De tweede uitzending gaat over Abchazië mogelijk dat Brandt Corstius er ook over geschreven heeft in zijn recentste publicatie Kleine Landjes, Berichten uit de Kaukasus. Ik kende het niet, wist ook niet dat er inmiddels al een tweede uit was van zijn hand, het boek is met stip toegevoegd aan mijn leeslijst.














Kijken dus, en lezen!

Over toffe functionaliteiten en het ongemakkelijke gevoel erbij dat Google je zo nu en dan doet overvallen

Ik ben een Googlefan, merkwaardig vind ik het af en toe van mijzelf zo klakkeloos ik alles bewonder, absorbeer en implementeer van de mannen uit Palo Alto. Aanmerkelijk kritischer ben ik bijvoorbeeld als het gaat om spullen van de man uit Lake Washington.






Misschien ben ik wel een overtuigd volger van het Google Model, waarbij het niet gaat om de privacy maar de macht over gegevens? Bovendien, ik ben er toch zelf bij. Ik plaats al die gegevens zelf online en weet dondersgoed dat ik het spul min of meer openbaar maak en dus ook welke gegevens in wel en niet wil delen. Hoewel zelfs mij af en toe hierbij de details ontschieten zoals toen ik recent werd aangesproken door goede vriend T. die niet geheel tevreden was met het online staan in een openbare Picasamap met één, net iets te expliciete foto uit Boekarest...













... Hierin. De map staat inmiddels op geregistreerd. Overigens bovenstaande foto was niet het gewraakte exemplaar.

Terug naar de de innovaties van Google waarbij zelfs ik als verstokte fan even moet knipperen met mijn ogen, met name denkend aan de privacy.

1. Picasa, naamlabels toevoegen

Afgelopen week stuitte ik, toen ik weer wat foto´s toevoegde aan mijn Picasa album op het knopje naamlabels toevoegen. Een simpele tool, dacht ik, waarbij je foto´s tagged op basis van (persoons)namen. In principe komt het daar ook op neer alleen met een kleine twist. Want het gave is dat Picasa al je foto´s doorploegt en aangeeft welk deel ervan een gezicht betreft. Dat doet het dusdanig goed dat overeenkomstige gezichten worden geclusterd en je, mits alle gezichten dezelfde persoon zijn, in één keer een naamlabel toe kan kennen. Grote stappen, snel thuis zeg maar. Naamlabels kunnen zelf bedacht worden of toegekend worden op basis van je contactpersonen in Gmail. En dat tweede, hoewel ik enthousiast vanuit mijn contactpersonen naamlabels heb toegekend, maakt dat toch wat wantrouwend. Welk hoger doel, behalve de ordening van mijn eigen foto´s dient deze tool? Cynisch gesteld wordt Google hier zelf wijzer van?















2. Google Latitude

Een tool van Google waarbij je locatie op je mobiel in Google Maps zichtbaar wordt gemaakt. Voer voor privacy-doemdenkers zou je denken? Inderdaad die duiken er gelijk op! Zelf weet ik het nog niet, ik heb ´t uiteraard gelijk ingepast op mijn Nokia N73 en daar pendel ik eenzaam (hoofdzakelijk) tussen Rotterdam en Den Haag. Ik ben namelijk (volgens mij) vooralsnog de enige in mijn Gmail contactpersonen die aan Goolge Latitude doet.
Overigens zie ik wel mogelijkheden in de toepassing, bijvoorbeeld voor Ouders die hun kinderen enigszins willen volgen zoals ze hun nu al willen dat ze met hun mobiel bereikbaar zijn bij ´t uitgaan. Of sla ik nu door?