#9 Toekomst?

Ding #9 deed mij plots herinneren aan de presentatie die ik op 27 oktober 2008 hield op de studiedag Archief 2.0 Over Verandering Gesproken. En die ging over mijn visie over de toekomst van internet, van web 2.0. In dit geval wel makkelijk voor mijn 23-archiefdingenblog, embedden van de presentatie die inmiddels op Slideshare stond en kláár

Toekomst

View more documents from Tim De haan.

Maar da´s misschien wel erg makkelijk geblogd voor deze keer en moet ik mijn 7 stellingen nog eens even tegen het licht houden

• Internet = Mobiel en Alom
• Internet steeds vanzelfsprekender
• Locatie wordt steeds belangrijker
• Voorheen gescheiden functies vervlechten
• Mobiel internet een verlengstuk van reguliere webactiviteiten (met een mobiele twist)
• Van Desk naar Web
• Hardware/Interface wisselingen

Zo´n 8 maanden na deze presentatie heb ik desondanks nog steeds het idee dat deze ontwikkelingen de komende tijd hout snijden. De belangrijkste conclusie is ook niet zozeer dat de wereld om ons heen radicaal veranderd maar dat dit heel geleidelijk gebeurt, feitelijk al lang en breed gaande is voor onze ogen, onder onze neus.

Belangrijkste leverancier voor mij van ´toekomst-info´ is de webtrendmap van de Information Architects Japan met hun fraaie ´metrokaart´ van Tokyo boordevol webtrends die jaarlijks uitkomt.







































En een apart mapje in mijn Google Bladwijzers over Trendwatching met als top 3

• trendwatching
• netlash
• Ted | Talks | List

Om af en toe op een rustig moment weer eens door te nemen en te kijken wat de ´experts´ er van vinden. En bovenal ogen en oren open want voor je het weet duiken webtrends op in het wereldnieuws.

#8 Online Kantoortoepassingen

Een ding wat ik te weinig doe, hoewel ik al enige jaren documenten online heb en deze inmiddels (deels) ook deel via Google Docs... zijn online kantoortoepassingen.
















Mogelijk dat het de vrees is voor de (te) beperkte functionaliteit van een Google Doc, de gewenning van mijn vingers aan sneltoets combinaties binnen de geijkte Microsoft Office applicaties of domweg luiheid van mijn zijde... en heb ik al een offline, desktop document gecreëerd voordat ik aan een online kantoortoepassing heb gedacht.

Bijkomend probleem is natuurlijk ook dat op onze populatie collega's een fractie er gebruik van maakt laat staan van online kantoortoepassingen heeft gehoord. Je chef ziet je aankomen met een link naar de kwartaalcijfers in een spreaddsheet van Google Docs of je directeur wanneer je hem of haar dat zo broodnodige memo over openingstijden ter bespreking van een de eerstkomende MT vergadering deelt via Google Docs. Onze organisaties zijn nog maar net gewend aan de overstap van WP 5.1 naar Microsoft Word dat de redigeeroptie van het tweede product soms al een brug te ver is (zo vertrouwde een collega ons recent ook toe op ons discussie / opleidingsforum Moodle - vrijdag, 12 juni 2009, 10:55-). Dat stimuleert natuurlijk geen dagelijks gebruik van dit soort tools.

Wanneer gebruik ik 't dan wel ? Vorig jaar heb ik er een tijdje intensief gebruik van gemaakt toen ik met een aantal Nederlandse en Vlaamse archiefcollega's bezig was met het uitwerken van de plannen voor de eerste Archief 2.0 studiedag op het BHIC te Den Bosch (Over verandering gesproken). Nog meer voor hen dan voor mij was het aanmaken van documenten, agenda's en sheets en bovenal het delen ervan gesneden koek. Wanneer er zo'n kritische massa is, ligt het gebruik voor de hand.

Desalnietemin blijf je dan het idee houden in twee werelden te leven:

• Die van je werkplek, op kantoor lekker met al die applicaties (al dan niet) op je desktop met een uitgebreide range aan toepassingen en opties maar veelal niet gebruikt of begrepen.
• En die van de online kantoorapplicaties met een beperkte range aan toepassingen en opties maar met gebruikers erachter die dan wel weer het meeste eruit proberen te halen.

Op sommige momenten raken die twee elkaar bijvoorbeeld met een tool als Google Calander Sync. Waamee je je Outlook agenda kan delen / synchroniseren met je Google agenda. Maar voor het overgrote deel zijn het vooralsnog gescheiden werelden.

Misschien is de noodzaak er gewoon nog niet en is het wachten tot iets als Cloud Computing











definitief doorbreekt, zoals in de Volkskrant er enige tijd geleden al helder over werd geschreven:

...De wolk biedt ook efficiencyvoordelen: gebruikers die hun documenten erin stallen, kunnen er samen met anderen aan werken, soms zelfs op hetzelfde moment. Dat maakt het werken in projectgroepen, eventueel in verschillende tijdzones, een stuk eenvoudiger. Daarnaast helpt de wolk het leven van computergebruikers overzichtelijk te houden. Documenten slingeren niet op verschillende plekken rond (‘Stond de laatste versie nu op mijn laptop, pc of op de computer op kantoor?’), omdat er maar één kopie van bestaat, die in de wolk zweeft. De eigenaar bepaalt zelf wie het document mag inzien en wie eraan mag sleutelen...

Als ik kijk wat een wat zakelijker en technischer site als Infoworld hierover zei ongeveer een jaar geleden dan zie ik de laatste maanden tijdens mijn contact met leveranciers meer en meer van begrippen en jargon uit die tekst voorbijkomen waardoor Cloud Computing dichter en dichter bijkomt.

#7 Mashups

Mashups zijn cool! Een soort van ding waarbij de geheel meer is dan de som der delen. En dat kan alle kanten op waaien. Om alleen al bij te blijven op het gebied van ding #6 kijk ik zo nu en dan voor de Flickr mashups op deze site waar inmiddels 456 mashups op staan, het merendeel hilarisch, leuk en bepaald niet altijd nuttig maar zo nu en dan zitten er pareltjes tussen.

Flickr is niet de enige tool om mee te mashuppen. Zelf speel ik wel eens met Google Maps en de mogelijkheden die dat biedt om aan een geografische laag, foto's, documenten of zelfs losse vormen en kleuren toe te voegen zoals hieronder bij de bouwplaats van mijn nieuwe woning.


Stadtswerf, Delfshaven weergeven op een grotere kaart

De laatste tijd lijkt het of we in het Nederlandse Archiefwereldje meer en meer aandacht krijgen voor de kracht, de lol en het nut van mashups, ongetwijfeld door de vele aandacht die het begrip de afgelopen jaren heeft gekregen en zelfs doorsijpelde tot de 'gevestigde, papieren media. Zo hebben bijvoorbeeld het Gemeentearchief Rotterdam of het Archief Eemland prachtige geografisch georiënteerde mashups draaien. Wat dat betreft lenen de beide onderwerpen (het bombardement van Rotterdam in 1940 en 750 jaar Amersfoort) zich ook uitstekend in een geografische presentatieomgeving.

Van een andere wat andere historische orde is bijvoorbeeld de Celluloid Remix, een wedstrijd geïnitieerd uit het Beelden voor de Toekomst project & het Filmmuseum waarin wordt opgeroepen te sleutelen, te rommelen te mixen in één van door het project beschikbaar gestelde 21 filmpjes.




Of bijvoorbeeld de mashups gemaakt met Flickr the Commons foto's die vervolgens weer op handtassen en T-shirts worden geprojecteerd (en waarvan ik heel even de betreffende link van kwijt :-( ben maar die ik ongetwijfeld weer ga vinden). Wat dat betreft zit je dan niet zover meer af van de m.i. originele uitvinder van de mashup, Picasso met zijn collages.

#6 Flickr, gelijk posten vanuit Flickr bijvoorbeeld over...Dordrecht

Dordrecht,
originally uploaded by Nationaal Archief.

Zo'n 23-archiefdingen dwingt je, mij althans, weer eens kritisch te kijken naar de dingen die we allemaal behandelen... Zo kom je toch fraaie staaltjes van selectieve blindheid bij jezelf tegen. Tot zonet was ik in de veronderstelling dat er geen schakel was tussen Goolgle en Flickr niets blijkt minder waar toen ik in de icoontjes boven de foto plots stuitte op Blog This.

Bij deze :-)

#6 Flickr

Ik ben niet zo van Flickr, gewoon niet, niet met een bijzondere reden. Ik zag de trein van Flickr voorbij denderen, vond 't mooi, prachtig zelfs en dat was het dan.

Nu kan ik heel krampachtig gaan zoeken naar -tig redenen waarom niet.

• Flickr is van Yahoo en ik van Google, met je gmail-account ben je bij het aanmaken van een Flickr-account nergens. Sterker nog, moet je om in te loggen (en je wilt een yahoo-accoutn vermijden) een of ander krankzinnig ymail-account aanmaken
• Flickr heeft m.i. een niet zo'n heel mooie integratie van foto en kaart
• Flickr heeft zo nu en dan wel eens de neiging onschuldig materiaal wel te censureren tot grote ontevredenheid van gebuikers

Maar da's natuurlijk allemaal grote onzin want de echte reden is dat ik een Picasagebruiker ben, inderdaad, inmiddels opgenomen in de stal van mijn favoriete, geliefde Google waarmee het dus ook (mail, maps etcetera) vrij goed schakelt. Qua functionaliteiten hoef je het niet te laten, die zijn grofweg vergelijkbaar met Flickr. Taggen en Opmerkingen toevoegen is bij beiden geen probleem.

Flickr heeft (daar ben ik dan weer wel jaloers op) de optie tot het toevoegen van notes,

Picasa heeft daar tegenover weer de alleraardigste tool naamlabels.

Maar ja, om notes toe te kunnen voegen aan foto's, kaarten en andersoortig materiaal op Flickr the Commons achtige initiatieven waar we sinds vorig jaar met het Nationaal met veel plezier en grote tevredenheid (bereik, exposure, verassende vragen en contacten) bij zijn aangesloten... Dien je toch wel een account te hebben om te kunnen spelen.

En dat spelen binnen Flickr, kan en zal ik niet ontkennen, is erg leuk. Met name de tagging- en note opties spreken mij aan omdat het je als gebruiker in staat stelt op een snelle manier met minimale middelen kennis, waarde toe te voegen aan materiaal. Zelf ben ik een fan van kaarmateriaal en was ik zelfs in de gelegenheid een set van 25 kaarten toe te voegen aan de Commons Account van het Nationaal Archief. Waarna ik via de notes mijzelf weer kon uitleven.

#4 & #5 RSS

RSS, ach ja RSS...



















foto: Bright http://www.bright.nl/rss-dood

Zelden een stukje techniek gezien waar ik zo halfslachtig mee ga. Enerzijds wil ik wel alle informatie absorberen en tot mij nemen anderzijds verrek ik gegijzeld te worden door -tig ongelezen berichten.

In het verleden heb ik nog wel eens een netvibes account aangemaakt die momenteel bewust staat te verstoffen. Het belangrijkste mechaniek van netvibes, de RSS-reader is mij te krachtig, roept, wenkt en probeert mij te verleiden als een Sirene om toch zoveel mogelijk sites te vinden en volgen.

De was in mijn oren is de RSS functionaliteit die Internet Explorer biedt (Firefox heeft een vergelijkbare functionaliteit) die geavanceerd genoeg is om nieuws en updates naar mij te laten komen maar basic genoeg om niet in de verleiding te trappen van méér, méér, méér.

Hoe 't werkt? Wanneer een site feeds ondersteund zie je bij IE in de rechterbovenhoek een oranje RSS-icoontje opkleuren.









Door erop te klikken kan je je op de feed abonneren









Die zich vervolgens toont in het venster aan de linkerzijde toont





















Zo volg ik 23 feeds en dat vind ik prima. Het merendeel van de feeds schaar ik onder de noemer verzamelaars. Sites die hun mankracht inzetten om het net af te struinen naar interessante ontwikkelingen, voorbeelden en initiatieven om die vervolgens te vatten in blogposts, artikelen en opinies. Da's wel zo prettig, want die tijd heb ik zelf niet.

Is RSS dan dood in mijn ogen zoals men in Bright stelde op 6 mei jongstleden stelde? Nee, natuurlijk niet zoals ook het enorme aantal reacties onder het gewraakte artikel bewijst, verre van.

Wat wel gaande is, waar ik veel aan heb is dat verwijzingen naar sites, ontwikkelingen, blogposts etcetera meer en meer komen uit sociale domeinen. Waar RSS een objectief doorgeefluik is, ik wil alles weten over archieven en abonneer ik mij op de feed van het Archiefforum. Wijzen de following_me (de personen die ik volg) op Twitter mij dagelijks op interessante sites, ontwikkelingen, blogposts etcetera van een veel accurater niveau dan RSS kan. Ik volg hen dan ook niet voor niets op Twitter.

Nieuws wordt persoonlijker en gerichter. In plaats van het traditionele broadcasting vergaren we ons nieuws steeds meer via narrowcasting.

Op die manier kan je je ook heel specifiek laten informeren over wat anderen over jou zeggen. Dat kon al min of meer via feeds (inderdaad RSS) die je genereert dankzij een Google Blog Search. Maar ook via Twitter kan je een dergelijke zoekopdracht invoeren en tonen zoals ik aan de rechterzijde van mijn blog doe met Tweets over het Nationaal Archief.

En zulke informatie, nu we weten wat 'zé' over ons schrijven biedt weer mogelijkheden hier pro-actief op in te spelen. Inderdaad, Webcare... later meer hier over.